KİM ?

Sıcağa çalan bir öğle üzerinde,sıkıca giyinmiş,bahçede oturmuş bir elimde çay ,diğer elimde kağıtlar bir şeyler karalıyorum..Kendimce..Kendimi katarak..Telefon çalıyor,ellerim ayrılıyor kağıtlardan.Bakmalımıyım deyip kararsızlığımla boğuşurken isteksizce,bir anda esen sert bir rüzgarla her şey dağılıyor.Kağıtlar uçuşuyor savrularak,uzaklaşıyorlar benden.Yarım kalıyor,pek çok şey gibi..
Unutuyorum telefonu,öylece izliyorum emeklerimin gidişini,gözlerim dolu dolu.Asıl başına buyruk olmak isteyen benken,bunu başaran rüzgarla veda ediyorlar,nerde duracaklarını bilmeden.Düşünüyorum..Tıpkı böyle değil mi hayat?Savrulup giden kağıtlar gibi,yarın ne olacağını bilmeden yaşamıyormuyuz biz de?Her gün ayrı hikayelere kahraman olup,olduğumuz gibi değil de olmamız gerektiği gibi yaşamıyormuyuz?..Bir sonraki adımı atarken,önceki adımımızla bıraktığımız izleri düşünmüyoruz çoğu zaman.Yasaklı yollarla dolu bir labirentte yolumuzu bulmaya çalışıyoruz.Emekliyoruz,yürüyoruz,koşuyoruz..Zaman geçtikçe daha da hızlanıyoruz,düşüyoruz.Yıpranıyoruz ya da gençleşiyoruz,yaralar alıyor iyileşiyoruz..Peki bunları gerçekten biz mi yapıyoruz?Hiç sordunuz mu kendinize kendim için mi,başkaları için mi,istediğim gibi mi,istenilen gibi mi yaşıyorum diye ?
Hayalleriniz,istekleriniz,sizi siz yapanlar,unuttuklarınız olmasın.Hayat ne kadar üstünüze gelirse gelsin direnmekten vazgeçmemek gerek.Kendimize yabancı olursak bir başkası bizi nasıl tanısın ki..Bu gün aynaya bakıp gördüğünüz kişiyle dün gördüğünüz aynı olsun..Bırakın hayat geçsin,siz olduğunuz gibi kalın.Adım atmaktan korkmayın,ama ardınıza bakmayı da unutmayın..

Ve kendinize mutlaka sorun: "Hayatımı yaşayan kim?"

fotoğraf:Valide Han'da yağmurlu bir gün